Vakantie USA 2008: 2 augustus Zion

Overnachting: Desert Pearl Inn
Kosten 201 dollar.
Gereden: 121 mijl

Het hotel heeft een gratis continental breakfast. Hoewel dat niet veel voorstelt is het animo hiervoor toch erg groot, we kunnen nergens zitten. Gelukkig staat er nog een bank tegenover de balie, dus we installeren ons daar.
We rijden om half 10 plaatselijke tijd (half 11 voor ons gevoel) weg en na een tankbeurt maken we een uitgebreide stop bij de Walmart.
Op het parkeerterrein ziet Judith opeens een meisje van school. Zij blijkt met haar familie een georganiseerde reis te doen, met tenten. We praten een tijdje met de ouders. Ze hebben het prima naar hun zin, hoewel het kamperen wel warm is. Daar kunnen we ons iets bij voorstellen. Er zijn meer mensen uit de buurt in het zuidwesten op vakantie, het meisje was in Las Vegas ook al iemand van school tegengekomen.
Vervolgens brengen we een paar uur door bij de Walmart. De kinderen kopen CD's, ik heb nieuwe batterijen nodig voor de Minolta, en Martin wil nieuwe schoenen. Uiteindelijk koopt hij alleen maar een broekriem. Dan nog wat fruit en frisdrank, en we kunnen er weer tegen.

Onderweg stoppen we bij de trailhead naar de Toadstool Hoodoos (bij milemarker 19 aan de 89). Martin en ik wilden wel graag de wandeling naar de hoodoos doen, maar de kinderen hebben geen zin, en eerlijk gezegd is het ook wel erg warm om te gaan wandelen, dus we houden het bij een korte verkenningstocht en rijden dan weer verder.

Het is ongeveer 2 uur rijden naar het begin van Zion. Onderweg zien we nog leuke overnachtingsmogelijkheden (zoals het Mountain Resort), niet erg dicht bij het park, maar wel leuk als je er wat langer wilt verblijven.

Vlak voor de tunnel parkeren we, aan de linkerkant (het parkeerterrein tegenover het begin van de wandeling is vol) en we lopen de Canyon Overlook Trail. Dit is een prettige, niet te lange wandeling, met veel afwisseling. We zien nog een groepje bighorn sheep. Het uitzicht op het park is prachtig.

Als we verder rijden blijkt de tunnel aan onze kant afgesloten te zijn. Omdat de tunnel zo laag is aan de zijkanten moeten grote campers in het midden van de tunnel rijden – onder begeleiding en tegen betaling – en dan moet het verkeer uit de andere richting dus wachten. We staan geruime tijd te wachten, en mogen opeens rijden zonder dat er ander verkeer uit de tunnel is gekomen. We hebben het idee dat er sprake is van miscommunicatie.
De rij wachtenden aan de andere kant is ook enorm.

Om 5 uur zijn we bij ons motel, de Desert Pearl Inn. Het is de tweede keer dat we hier overnachten, en het ziet er nog net zo mooi uit als in onze herinnering. We hebben nu een kamer op de eerste verdieping, met uitzicht op het zwembad, maar er niet precies tegenover. Wel prettig dus, want tegenover het zwembad is het wat drukker. Er is een groot balkon, met heerlijke stoelen. De meiden duiken meteen het zwembad in en Martin en ik lopen naar de Spotted Dog om te reserveren voor het eten. Dan gaan wij ook zwemmen tot het tijd is om te gaan eten. We hebben een Franse ober. Het is ons al vaker opgevallen dat er veel Europeanen werken in de restaurants, ook in Yellowstone en Grand Teton waren veel buitenlanders. Het lijkt Judith ook wel wat om een zomervakantie hier ergens te werken. Lijkt ons ook wel wat, dan hebben we weer een goede reden om weer deze kant op te gaan met de vakantie.
De ober is typisch Frans, vol met complimentjes (als ik uw dochters zie heb ik spijt dat ik uit Europa ben weggegaan). De kinderen vinden de menukaart niet geweldig maar gelukkig is er pizza. Het eten is heerlijk, ik geniet van een vegetarisch gerecht. Ook hier wordt alvast een suggestie voor een tip gedaan, zowel 18% als 20% is al uitgerekend.