Overnachting: White Wolf Lodge
Kosten hotel: 103 dollar
Gereden afstand: 30 mijl
Vandaag staan er twee nieuwe dingen op het programma. Elke keer als we in Yosemite zijn proberen we iets te doen wat we nog niet eerder gedaan hebben. Vanmiddag gaan we naar White Wolf en vanochtend staat een paardrijtocht op het programma. We hebben al wel paardgereden in Yellowstone en bij het Rocky Mountain National Park, maar nog nooit in Yosemite.
Martin, Marijke en ik zijn vroeg op want Marijke en ik moeten om 7 uur bij de manege zijn. Martin en Judith hebben geen zin in paardrijden. We hebben nog wat brood over van twee dagen geleden en met wat fruit erbij hebben we een snel ontbijt. De shuttlebus rijdt nog niet, dus we gaan met de auto naar de manege. Achteraf hadden we wel op de eerste bus kunnen wachten, want veel andere rijders komen later aan. Bij de manege moeten we een helm uitzoeken en vervolgens krijgen we een video te zien waarin omstandig uitgelegd wordt wat de gevaren van een ritje te paard kunnen zijn.
Niemand laat zich hierdoor echter weerhouden om toch te gaan rijden en we krijgen een paard of muildier toegewezen. Om 8 uur vertrekken we richting Mirror Lake. Na een kwartier wordt er halt gehouden en worden rijders en tuigage gecheckt en kan iedereen aangeven achter wie hij graag wil rijden (of juist niet).
We hebben onderweg een prachtig uitzicht op North Dome en Half Dome. Voor een deel volgen we de trail die achter het Ahwahnee hotel tot Mirror Lake loopt en zo nu en dan passeren we op dit vroege uur al wat wandelaars die netjes opzij gaan om de paarden voorbij te laten gaan.
Van Mirror Lake zelf zien we eigenlijk niets, waarschijnlijk staat het ook al aardig droog in deze tijd van het jaar, maar we komen niet helemaal bij het meer. Het had me wel aardig geleken om er omheen te rijden, maar we nemen dezelfde weg terug.
Als we terug zijn moeten we inpakken, we verhuizen naar White Wolf waar we een nacht in een tent zullen slapen. White Wolf ligt aan de Tioga Road waar we ook wat wandelingen willen doen. Het is ook al een eindje op weg naar onze volgende bestemming.
Omdat we nodig moeten wassen gaan Martin en ik na het uitchecken eerst naar Housekeeping Camp om een was te draaien. De kinderen kunnen dan nog even zwemmen. Helaas blijkt het zwembad nog steeds niet open te zijn, blijkbaar is er iets gebeurd gisteren waardoor het schoongemaakt moet worden. Dan maar met een boek en een ijsje ergens zitten. Als de was gedaan is - we nemen ondertussen een koffie en lezen de krant en ik neem een pakje onverantwoord zoete maar wel lekkere bear claws - rijden we naar de winkel in Yosemite Village waar we weer wat fris en lekkers inslaan. Het is nog een aardig eind rijden naar White Wolf, ongeveer halverwege de Tioga Road. Onderweg stoppen we nog even om wat foto's te maken langs de Merced river van onder andere El Capitan en de Three Brothers.
Omdat we nodig moeten wassen gaan Martin en ik na het uitchecken eerst naar Housekeeping Camp om een was te draaien. De kinderen kunnen dan nog even zwemmen. Helaas blijkt het zwembad nog steeds niet open te zijn, blijkbaar is er iets gebeurd gisteren waardoor het schoongemaakt moet worden. Dan maar met een boek en een ijsje ergens zitten. Als de was gedaan is - we nemen ondertussen een koffie en lezen de krant en ik neem een pakje onverantwoord zoete maar wel lekkere bear claws - rijden we naar de winkel in Yosemite Village waar we weer wat fris en lekkers inslaan. Het is nog een aardig eind rijden naar White Wolf, ongeveer halverwege de Tioga Road. Onderweg stoppen we nog even om wat foto's te maken langs de Merced river van onder andere El Capitan en de Three Brothers.
Daarna rijden we via de SR41 naar de Tioga Road en slaan daar op een gegeven moment linksaf. Rijdend over een smal weggetje bereiken we White Wolf.
White Wolf bestaat uit een aantal houten gebouwen (restaurant, receptie annex winkel en douche/wc gebouw). In een halve cirkel eromheen staan tenten. Verderop is nog een campground. Als we inchecken krijgen we een code voor het douche/wc gebouw. We vragen ons af waarom je een code krijgt om de deur te openen. Het is om te voorkomen dat beren het gebouwtje inlopen, beren schijnen heel slecht een code te kunnen onthouden. 's Avonds zullen we daadwerkelijk merken dat er beren tussen de tenten lopen maar daarover later meer.
.
Nadat we onze spullen in de tent gelegd hebben en alle etenswaren en andere spullen die ruiken in de berenbox achter de tent hebben gestopt, gaan we de wandeling naar Lukens Lake doen. We zijn nog maar net op weg of er komt ons een stel tegemoet dat ons waarschuwt voor een beer; ze hebben hem vlak voor zich op het pad zien staan. Wij lopen de hele weg goed om ons heen te kijken, ons afvragend of we nu wel of niet een beer tegen willen komen, elk geluid klinkt verdacht maar we zien niets. De wandeling neemt ongeveer 2 uur in beslag - dat valt tegen want we dachten dat het een uur was, maar blijkbaar was dat alleen de heenreis.
Als we terug zijn, is het al tijd voor het avondeten. We hebben voor het avondeten al gereserveerd vanuit Nederland, dit omdat je hier niet zonder reserveren terecht kunt. Om half zeven staan we bij het restaurant. Tegelijkertijd met ons komt er nog een familie met 2 dochters aan, en we mogen binnen aan dezelfde tafel plaats nemen. De andere familie blijkt ook Nederlands. Ze reizen zonder dat ze iets vastgelegd hebben, en ze konden hier nog een plaatsje vinden. En dat terwijl White Wolf vaak al lang van tevoren helemaal volgeboekt is!
Er wordt aangekondigd dat het eten "family style" is. We hebben geen idee wat hiermee bedoeld wordt, maar we zullen het vanzelf wel merken. Er wordt aangegeven waaruit het eten uit zal bestaan: een maaltijd in Mexicaanse stijl, waarbij voor een variant met en zonder vlees gekozen kan worden. Marijke en iemand van de andere familie nemen de vegetarische variant. Na een tijdje wordt er bij de buren een schaal salade neergezet. Het duurt een hele tijd voor wij ook een schaal met salade krijgen. Dan komt er soep. Het hoofdgerecht wordt in grote schalen geserveerd en er wordt vermeld dat het voor de hele tafel is. Later realiseer ik me dat de eerste schaal met salade waarschijnlijk ook voor ons allemaal bedoeld was - dit is dus blijkbaar family style. Best wel lastig om met z'n achten iets te delen, iedereen schept beleefd bescheiden porties op en niemand durft het laatste beetje te pakken.
We gaan vroeg naar bed, in het donker kunnen we niet veel meer doen. De verlichting in de tent bestaat uit een aantal kaarsen. Er ligt ook hout voor de kachel, maar die hebben we niet nodig, hoewel het 's nachts toch aardig blijkt af te koelen. Gelukkig hebben we warme dekens, dus hoeven we de kachel niet aan te doen.
We gaan met zijn vieren tegelijkertijd naar het douche/wc gebouw. Martin en ik zijn het eerste klaar. Zoals gewoonlijk zijn de kinderen weer veel trager. Martin en ik lopen alvast terug naar de tent. Als we naar de achterkant van de tent lopen om onze toilettassen in de berenbox te stoppen, krijgen we de schrik van ons leven. Pal achter onze tent staat een joekel van een beer. Martin loopt er bijna tegen aan!
Even tussendoor: wat te doen als je onverwacht een beer tegenkomt: wel, raak niet in paniek, kijk de beer niet aan en probeer langzaam zijwaarts weg te lopen, ga beslist niet hollen, dat windt de beer alleen maar op en hij kan toch veel harder lopen dan jij.
Tot zover de theorie, nu de praktijk: we hollen er vandoor! Direct onze tent in. De theorie volkomen vergetend. Gelukkig komt de beer ons niet achter aan. Ik hoop dat Martin die beer wegjaagt, daar zijn mannen immers voor, maar Martin besluit dat niet alleen te doen. Hij holt naar het restaurant toe om wat hulp te halen. Ik krijg de opdracht om de kinderen als die terugkomen te waarschuwen voor de beer (dat lijkt me een goed plan) en een foto van de beer te nemen (dat lijkt me helemaal geen goed plan). Terwijl ik de beer achter onze tent allerlei geluiden hoor maken, komt Martin met een aantal personeelsleden van het restaurant terug. Ze lopen naar de zijkant van de tent, maken veel lawaai en zwaaien wild met hun armen en zaklantaarns. De beer schrikt en gaat er als een haas vandoor, herstel als een beer vandoor.
Als even later de kinderen terugkomen van het tandenpoetsen, is de beer al in geen velden of wegen meer te zien. Met een gezicht vol ongeloof luisteren ze naar onze verhalen. "Heb je geen foto gemaakt?" vraagt Marijke. Nee, dat heb ik niet gedaan.
Uitgaven
Ontbijt Curry Village 20,47 dollar
Paardrijden: 118 dollar
Koffie, sokken, koeken: 17 dollar
Waspoeder, was: 12 dollar
Avondeten White Wolf: 114 dollar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten